Το 1917 -1918 κορυφώθηκαν οι συγκρούσεις
των Συμμαχων της Ανταντ στο μέτωπο Σαλόνικα στη Μακεδονία με
τις "Κεντρικές δυνάμεις" . Υπήρχε επιτακτική ανάγκη μεταφοράς μεγάλης μάζας στρατιωτών
ειδικά των δυο μεγάλων δυνάμεων , της Γαλλίας και της Αγγλίας δια θαλάσσης στη
Θεσσαλονίκη. Η Γαλλία ονόμασε συνολικά τις επιχειρήσεις στην Βαλκανική χερσόνησο ως «Campagne D΄Orient» και ήταν η κύρια δύναμη που
προστάτευε την θαλάσσια μεταφορά
στρατευμάτων.
Η αρχική διαδρομή ήταν η μεταφορά των στρατιωτών, του υλικού και των εφοδίων διαμέσου θαλάσσης προς Θεσσαλονίκη από την Ευρώπη με περίπλου της Πελοποννήσου. Όμως η Γερμανία, ως κύρια δύναμη του Άξονα, για να βοηθήσει τους σύμμαχους της, Βούλγαρους, Αύστρο-Ούγγρους και Τούρκος, προσπάθησε να ανακόψει την οδό αυτή διαμέσων του υποβρυχίου πολέμου. Τα γερμανικά υποβρύχια εκτείνανε περιπολίες στο Μεσόγειο, Ιόνιο , Βόρειο και Ανατολικό Αιγαίο με αποτέλεσμα να δυσκολέψουν σημαντικά την γραμμή εφοδιασμού των συμμάχων.
Μετά από την απώλεια μεγάλου οχηματαγωγού «Province II» με 2000 άνδρες και 200 άλογα και μουλάρια στο κάβο Μάλλια , όπου το γερμανικό υποβρύχιο UC 35 κατάφερε να το βυθίσει σε 17 λεπτά, οι σύμμαχοι αποφάσισαν να ακολουθήσουν διαφορετική διαδρομή . Αποβίβαζαν τα στρατεύματα στον Τάραντα της Ιταλίας με το κομβόι πλοίων συνοδείας , τα τορπιλοβόλα και τα αεροπλάνα , να διασχίζουν το Ιόνιο πέλαγος , φτάνοντας στο πέρασμα μεταξύ της Λευκάδας και της Κεφαλλονιάς. Οι βάσεις των Γερμανικών υποβρυχίων στην Ιόνιο θάλασσα ήταν στην πόλη Κότορ του σημερινού Μαυροβουνίου και η απειλή των κομβόι ήταν άμεση. Ο στόχος των συμμάχων ήταν ο ασφαλής Πατραϊκός κόλπος , όπου υπήρχε τοποθετημένο το διπλό ανθυποβρύχιο δίχτυ, από τη νησίδα Οξιά μέχρι το ακρωτήρι Πάππας. Κατά μήκος του δικτύου πυρπολούσαν τα γαλλικά αλιευτικά , που έφεραν πολεμικό εξοπλισμό και βόμβες βυθού. Κανένα γερμανικό υποβρύχιο δεν κατάφερε να περάσει αυτό το «φραγμό» κατά την διάρκεια του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου.
Ο τελευταίος προορισμός των στρατευμάτων ήταν η Ιτέα , μια μικρή πόλη με ασφαλές λιμάνι , που βρισκόταν σχετικά κοντά στο σιδηροδρομικό σταθμό του Μπράλου. Οι στρατιώτες που έφταναν στην Ιτέα , προχωρούσαν στο στρατόπεδο «ανάπαυσης» , πίσω από το λόφο των Αγίων Αναργύρων για να ξεκουραστούν. Μετά από λίγο καιρό τα στρατεύματα μέσω Άμφισσας με καμιόνια μεταφερόταν στο στρατόπεδο «ανάπαυσης» στο Μπράλο και μετά με τρένο στη Θεσσαλονίκη. Το λιμάνι της Ιτέας και το στρατόπεδο «ανάπαυσης» τελούσε υπό την Γαλλική διοίκηση και ο σιδηροδρομικός σταθμός του Μπράλου μαζί με το αντίστοιχο στρατόπεδο υπό την Βρετανική Διοίκηση. Στο διαδίκτυο, δυστυχώς, δεν υπάρχουν πληροφορίες για της μονάδες του Γαλλικού στρατού , που πέρασαν από τη Ιτέα , σε αντίθεση με τις Βρετανικές μονάδες. Οι πληροφορίες για της Βρετανικές μονάδες αντλήθηκαν από τους τάφους των στρατιωτών στο κοιμητήριο του Μπράλου.
Για την ανάγκη της υγειονομικής περίθαλψης των στρατιωτών και με την πανδημία της «Ισπανικής» γρίπης να μαίνεται στη Ιτέα αναπτύχθηκε Γαλλικό Στρατιωτικό Νοσοκομείο και στο Μπράλο Βρετανικό Στρατιωτικό Νοσοκομείο. Οι πληροφορίες λένε ότι κάποιοι νεκροί στρατιώτες κηδεύτηκαν στο παλιό νεκροταφείο της Κίρρας και κάποιοι στο νεκροταφείο στους Αγίους Αναργύρους . Το μοναδικό κτίσμα για τις ανάγκες της Γαλλικής βάσης της Ιτέας που διατηρήθηκε μέχρι των ημερών μας είναι οι Γαλλικοί Μώλοι, τσιμεντένιες αποθήκες των υλικών στην δυτική άκρη της Ιτέας.
Η αρχική διαδρομή ήταν η μεταφορά των στρατιωτών, του υλικού και των εφοδίων διαμέσου θαλάσσης προς Θεσσαλονίκη από την Ευρώπη με περίπλου της Πελοποννήσου. Όμως η Γερμανία, ως κύρια δύναμη του Άξονα, για να βοηθήσει τους σύμμαχους της, Βούλγαρους, Αύστρο-Ούγγρους και Τούρκος, προσπάθησε να ανακόψει την οδό αυτή διαμέσων του υποβρυχίου πολέμου. Τα γερμανικά υποβρύχια εκτείνανε περιπολίες στο Μεσόγειο, Ιόνιο , Βόρειο και Ανατολικό Αιγαίο με αποτέλεσμα να δυσκολέψουν σημαντικά την γραμμή εφοδιασμού των συμμάχων.
Μετά από την απώλεια μεγάλου οχηματαγωγού «Province II» με 2000 άνδρες και 200 άλογα και μουλάρια στο κάβο Μάλλια , όπου το γερμανικό υποβρύχιο UC 35 κατάφερε να το βυθίσει σε 17 λεπτά, οι σύμμαχοι αποφάσισαν να ακολουθήσουν διαφορετική διαδρομή . Αποβίβαζαν τα στρατεύματα στον Τάραντα της Ιταλίας με το κομβόι πλοίων συνοδείας , τα τορπιλοβόλα και τα αεροπλάνα , να διασχίζουν το Ιόνιο πέλαγος , φτάνοντας στο πέρασμα μεταξύ της Λευκάδας και της Κεφαλλονιάς. Οι βάσεις των Γερμανικών υποβρυχίων στην Ιόνιο θάλασσα ήταν στην πόλη Κότορ του σημερινού Μαυροβουνίου και η απειλή των κομβόι ήταν άμεση. Ο στόχος των συμμάχων ήταν ο ασφαλής Πατραϊκός κόλπος , όπου υπήρχε τοποθετημένο το διπλό ανθυποβρύχιο δίχτυ, από τη νησίδα Οξιά μέχρι το ακρωτήρι Πάππας. Κατά μήκος του δικτύου πυρπολούσαν τα γαλλικά αλιευτικά , που έφεραν πολεμικό εξοπλισμό και βόμβες βυθού. Κανένα γερμανικό υποβρύχιο δεν κατάφερε να περάσει αυτό το «φραγμό» κατά την διάρκεια του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου.
Ο τελευταίος προορισμός των στρατευμάτων ήταν η Ιτέα , μια μικρή πόλη με ασφαλές λιμάνι , που βρισκόταν σχετικά κοντά στο σιδηροδρομικό σταθμό του Μπράλου. Οι στρατιώτες που έφταναν στην Ιτέα , προχωρούσαν στο στρατόπεδο «ανάπαυσης» , πίσω από το λόφο των Αγίων Αναργύρων για να ξεκουραστούν. Μετά από λίγο καιρό τα στρατεύματα μέσω Άμφισσας με καμιόνια μεταφερόταν στο στρατόπεδο «ανάπαυσης» στο Μπράλο και μετά με τρένο στη Θεσσαλονίκη. Το λιμάνι της Ιτέας και το στρατόπεδο «ανάπαυσης» τελούσε υπό την Γαλλική διοίκηση και ο σιδηροδρομικός σταθμός του Μπράλου μαζί με το αντίστοιχο στρατόπεδο υπό την Βρετανική Διοίκηση. Στο διαδίκτυο, δυστυχώς, δεν υπάρχουν πληροφορίες για της μονάδες του Γαλλικού στρατού , που πέρασαν από τη Ιτέα , σε αντίθεση με τις Βρετανικές μονάδες. Οι πληροφορίες για της Βρετανικές μονάδες αντλήθηκαν από τους τάφους των στρατιωτών στο κοιμητήριο του Μπράλου.
Για την ανάγκη της υγειονομικής περίθαλψης των στρατιωτών και με την πανδημία της «Ισπανικής» γρίπης να μαίνεται στη Ιτέα αναπτύχθηκε Γαλλικό Στρατιωτικό Νοσοκομείο και στο Μπράλο Βρετανικό Στρατιωτικό Νοσοκομείο. Οι πληροφορίες λένε ότι κάποιοι νεκροί στρατιώτες κηδεύτηκαν στο παλιό νεκροταφείο της Κίρρας και κάποιοι στο νεκροταφείο στους Αγίους Αναργύρους . Το μοναδικό κτίσμα για τις ανάγκες της Γαλλικής βάσης της Ιτέας που διατηρήθηκε μέχρι των ημερών μας είναι οι Γαλλικοί Μώλοι, τσιμεντένιες αποθήκες των υλικών στην δυτική άκρη της Ιτέας.
.
